20 beste Valentijnsdaggedichten

ik draag je hart met mij (ik draag het in)

mijn hart) ik ben nooit zonder (waar dan ook)

ik ga, jij gaat, mijn liefste; en wat er ook wordt gedaan

door alleen mij doe je, mijn schat)

ik ben bang voor

geen lot (want jij bent mijn lot, mijn liefje) ik wil

geen wereld (want mooi jij bent mijn wereld, mijn ware)

en jij bent wat een maan altijd heeft betekend

en wat een zon altijd zal zingen ben jij

hier is het diepste geheim dat niemand kent

(hier is de wortel van de wortel en de knop van de knop)

en de lucht van de lucht van een boom genaamd leven; die groeit

hoger dan de ziel kan hopen of de geest kan verbergen)

en dit is het wonder dat de sterren uit elkaar houdt

ik draag je hart (ik draag het in mijn hart)

Hoe hou ik van thee? Laat me de manieren tellen.

Ik hou van je tot in de diepte en breedte en hoogte

Mijn ziel kan bereiken, wanneer ik me uit het zicht voel

Voor de doeleinden van Zijn en ideale Genade.

Ik hou van je tot het niveau van elke dag

Meest stille behoefte, bij zon en kaarslicht.

Ik heb u vrijelijk lief, zoals mannen naar Recht streven;

Ik hou puur van je, als ze zich afwenden van Lof.

Ik hou van met een passie in gebruik

In mijn oude verdriet, en met het geloof van mijn jeugd.

Ik hou van je met een liefde die ik leek te verliezen

Met mijn verloren heiligen, - ik hou van je met de adem,

Glimlach, tranen, van mijn hele leven! - en, als God ervoor kiest,

Kom langzaam, Eden

Lippen ongebruikt voor u.

Verlegen, nip van je jasmijn,

Als de flauwvallende bij,

Laat zijn bloem bereiken,

Rond haar kamer zoemt,

Telt zijn nectar - strijkt neer,

En is verloren in balsems

Ik werd niet voor dat uur geslagen

Met liefde zo plotseling en zo lief,

Haar gezicht bloeide als een zoete bloem

En stal mijn hart compleet weg.

Mijn gezicht werd bleek als dodelijk bleek,

Mijn benen weigerden weg te lopen,

En wat kon ik schelen toen ze keek?

Mijn leven en alles leek in klei veranderd.

En toen stroomde mijn bloed naar mijn gezicht

En nam mijn gezichtsvermogen behoorlijk weg,

De bomen en struiken rond de plaats

Het leek middernacht op de middag.

Ik kon niets zien,

Woorden uit mijn ogen begonnen...

Ze spraken als akkoorden van de snaar,

En bloed brandde om mijn hart.

Zijn bloemen de keuze van de winter?

Is het bed van de liefde altijd sneeuw?

Ze leek mijn stille stem te horen,

Niet de liefdes smeekt om te weten.

Ik heb nog nooit zo'n lief gezicht gezien

Zoals ik eerder stond.

Mijn hart heeft zijn woonplaats verlaten

En kan niet meer terug.

Ik wil je stofzuiger zijn

je stof inademen

Ik wil jouw Ford Cortina zijn

Ik zal nooit roesten

Als je van warme koffie houdt

laat mij je koffiepot zijn

Jij bepaalt de dienst

Ik wil van jou zijn

Ik wil je regenjas zijn

voor die frequente regenachtige dagen

Ik wil je droomboot zijn

wanneer je weg wilt varen

Laat mij je teddybeer zijn

neem me overal mee naartoe

kan me niet schelen

Ik wil van jou zijn

Ik wil je elektriciteitsmeter zijn

ik zal niet opraken

Ik wil de elektrische kachel zijn

je krijgt het koud zonder

Ik wil je setting lotion zijn

houd je haar in diepe toewijding

Diep als de diepe Atlantische oceaan

zo diep is mijn toewijding

Ik zou de nacht van Harlem kunnen nemen

en om je heen wikkelen,

Neem de neonlichten en maak een kroon,

Neem de Lenox Avenue-bussen,

Taxi's, metro's,

En voor je liefdesliedje klinkt hun gerommel naar beneden.

Neem de hartslag van Haarlem,

Maak een drumbeat,

Zet het op een plaat, laat het wervelen,

En terwijl we luisteren naar het spel,

Dans met je tot de dag--

Dans met je, mijn lieve bruine Harlem meisje.

Ze loopt in schoonheid, als de nacht

Van wolkenloze klimaten en sterrenhemels;

En dat is allemaal het beste van donker en helder

Ontmoet in haar aspect en haar ogen;

Zo verzacht tot dat tedere licht

Welke hemel tot opzichtige dag ontkent.

Eén tint hoe meer, één straal minder,

Had de naamloze genade half aangetast

Welke golven in elke ravenhaar,

Of verlicht zachtjes haar gezicht;

Waar gedachten sereen zoet uitdrukken,

Hoe zuiver, hoe dierbaar hun woonplaats.

En op die wang, en over dat voorhoofd,

Zo zacht, zo kalm en toch welsprekend,

De glimlachen die winnen, de tinten die gloeien,

Maar vertel over dagen in goedheid doorgebracht,

Een geest in vrede met alles hieronder,

Een hart wiens liefde onschuldig is!

Van je houden is als het eten van brood gedrenkt in zout,

zoals 's nachts koortsig wakker worden

en mijn mond aan de waterkraan houden,

zoals het openen van een zwaar ongelabeld pakket

gretig, gelukkig, voorzichtig.

Van je houden is als vliegen over de zee

voor de eerste keer, alsof de schemering invalt

zacht over Istanbul.

Van je houden is hetzelfde als zeggen: "Ik leef."

Sublieme koele bries

Opluchting, hete zwoele momenten.

Was en neemt af tegen de stroom in

Vergeef, onder zacht maanlicht.

Gaat over ons heen als een storm

Voel de pauze van opwinding.

Bewegende rimpelingen in de stroom

Hoop, in het ondiepe van de duisternis.

Pracht van regendruppels

Luister, naar de verloren momenten.

Behoudt duik vanaf de steiger

Voed, de vreugde van het geloof.

In de afgrond vallen

Adem, de opkomst en ondergang van emotie.

Voordat ik van je hield, liefje, was niets van mij:

Ik wankelde door de straten, onder

Voorwerpen:

Niets deed ertoe of had een naam:

De wereld was gemaakt van lucht, die wachtte.

Ik kende kamers vol as,

Tunnels waar de maan leefde,

Ruwe pakhuizen die gromden 'verdwalen',

Vragen die in het zand bleven steken.

Alles was leeg, dood, stom,

Gevallen verlaten en vervallen:

Onvoorstelbaar buitenaards, het is allemaal

Behoorde aan iemand anders - aan niemand:

Tot je schoonheid en je armoede

De herfst rijkelijk gevuld met geschenken.

ik hou van jou

Niet alleen voor wat je bent,

Maar voor wat ik ben

Wanneer ik met je ben.

Ik hou van jou,

Niet alleen waarvoor

Je hebt van jezelf gemaakt,

Maar waarvoor

Je maakt van mij.

ik hou van jou

Voor het deel van mij

Dat je naar buiten brengt;

ik hou van jou

Om je hand op te leggen

In mijn opgehoopte hart

en overgaan

Alle dwaze, zwakke dingen

Dat je niet kunt helpen

vaag zien daar,

En voor het tekenen In het licht

Alle mooie spullen

dat niemand anders had gekeken

Vrij ver genoeg om te vinden

Ik hou van je omdat jij

Helpen me om te maken

Van het hout van mijn leven

Geen taverne

Maar een tempel.

Uit de werken

Van mijn elke dag

Geen verwijt

Maar een liedje.

ik hou van jou

Omdat je hebt gedaan

Meer dan welk geloof dan ook

Had kunnen doen

Om mij goed te maken.

En meer dan welk lot dan ook

Had kunnen doen

Om mij blij te maken.

Je hebt het gedaan

Zonder aanraking,

Zonder een woord,

Zonder een teken.

Je hebt het gedaan

Door jezelf te zijn.

Misschien is dat wat

Vriend zijn betekent,

Ten slotte.

Ik zweer het, sinds ik Uw gezicht heb gezien,

de hele wereld is bedrog en fantasie

De tuin is verbijsterd over wat blad is

of bloeien. De afgeleide vogels

kan het vogelzaad niet van de strik onderscheiden.

Een huis van liefde zonder grenzen,

een aanwezigheid die mooier is dan Venus of de maan,

een schoonheid waarvan het beeld de spiegel van het hart vult.

Degenen die het meest liefhebben,

Praat niet over hun liefde,

Francesca, Guinevere,

Deirdre, Isolde, Heloise,

In de geurige tuinen van de hemel

Zwijgen, of spreken als dat al zo is

Van breekbare inconsequente dingen.

En een vrouw die ik kende

Die van een man hield vanaf haar jeugd,

Tegen de kracht van het lot in

Vechten in sombere trots

Nooit over dit ding gesproken,

Maar bij toeval zijn naam horen,

Kijk uit, lieve liefde, over het vale zand,

En markeer de ontmoeting van de zon en de zee;

Hoe lang ze kussen in het zicht van alle landen,

Ah! langer, langer wij.

Nu, in de rode wijnoogst van de zee smelt de zon

Zoals de parel van Egypte oploste in roze wijn

En Cleopatra-nacht drankjes allemaal-'tis klaar,

Liefde, leg je hand in de mijne.

Kom naar voren, lieve sterren, en troost het hart van de hemel,

Glans, gij golven, 'rond anders onverlichte zand;

O nacht! scheiden onze zon en lucht uit elkaar-

Nooit onze lippen, onze handen.

Vandaag zijn we verplicht om romantisch te zijn

En denk aan nog een andere valentijn.

We kennen de regels en we zijn allebei pedant:

Vandaag is de dag dat we romantisch moeten zijn.

Onze liefde is oud en zeker, niet nieuw en hectisch.

Je weet dat ik van jou ben en ik weet dat jij van mij bent.

En door dat te zeggen, voelde ik me romantisch,

Mijn liefste liefde, mijn lieve valentijn.

Liefde is genoeg: hoewel de wereld tanende is,

En de bossen hebben geen andere stem dan de stem van klagen,

Hoewel de lucht te donker is voor donkere ogen om te ontdekken

De gouden bekers en madeliefjes bloeien daaronder,

Hoewel de heuvels schaduwen zijn, en de zee een duister wonder,

En trek vandaag een sluier over alle daden die voorbij zijn gegaan,

Maar hun handen zullen niet beven, hun voeten zullen niet wankelen:

De leegte zal niet vermoeien, de angst zal niet veranderen

Deze lippen en deze ogen van de geliefde en de minnaar.

Zal ik u vergelijken met een zomerdag?

Gij zijt mooier en gematigder.

Ruwe winden schudden de lieve meid toppen,

En het huurcontract van de zomer heeft een te korte datum.

Soms te warm schijnt het oog van de hemel,

En vaak is zijn gouden teint gedimd;

En elke beurs van beurs daalt soms,

Bij toeval, of de veranderende koers van de natuur, niet getrimd;

Maar uw eeuwige zomer zal niet vervagen,

Verlies evenmin het bezit van die eerlijke gij ow'st,

Noch zal de dood opscheppen dat je in zijn schaduw blijft hangen,

Wanneer je in eeuwige lijnen naar Tijd groeit.

Zolang mensen kunnen ademen, of ogen kunnen zien,

Zo lang leve dit, en dit geeft u leven.